خودتان را نادیده نگیرید و از نیاز به حمایت، استراحت، پرورش و سلامت روانی و جسمی تان چشم پوشی نکنید.
برای خودتان زمان صرف کنید. در جستجوی کمک برآیید و راه هایی برای تجدید قوا و برطرف کردن نیازهای شخصی پیدا کنید. خصوصا به عنوان والدین کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی، خانواده ای پرتنش تر از کودکان عادی داشته باشید. زمانی که خوشحال و سالم هستید بهتر می توانید وظیفه پدر و مادری خود را انجام دهید و مواظب خانواده خود باشید.
به خاطر آن چه تاکنون برخلاف میل شما رخ داده و یا نداده، به توانایی های خود شک نکنید و به خود سخت نگیرید. هیچ پدر یا مادری کامل نیست.
بدانید که برای یادگیری، ایجاد تغییرات و حرکت رو به جلو هیچ گاه دیر نیست و داشتن فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی موجب سرشکستگی یا سرزنش نیست.
