آزمایش مارشمالو

در سال(1972) والتر میشل(Walter Mischel) روانشناس و استاد دانشگاه استنفورد مطالعه ای درباره به تاخیر انداختن خواسته ها انجام داد. او آزمایشی ترتیب داد که در آن از کودکان 4 تا 6 ساله خواسته می شد میان یک پاداش کوچک یا دو پاداش اما با چند دقیقه صبر کردن، یکی را انتخاب کنند. در طول این مدت زمان محققان اتاق را ترک می کردند و بعد از 15 دقیقه در صورتی که کودک صبر کرده بود یک شیرینی مارشمالو(Marshmallow) دیگر به کودک می دادند. در مطالعه پیگیری یعنی بعد از حدود 40 سال پژوهشگران به سراغ همان کودکان مورد آزمایش رفتند و بررسی کردند که آیا میزان زمانی که کودک خواسته خود را به تاخیر انداخته بود یا به عبارتی صبر کرده بود با میزان تحصیلات، شغل و درآمد آن ها ارتباطی دارد یا خیر؟ آن ها دریافتند کودکانی که قادر به تحمل زمان برای دریافت پاداش بودند از نظر درآمد، تحصیلات، شاخص توده بدنی و سایر ارزیابی های زندگی وضعیت بهتری داشتند.

البته دکتر میشل چند بار مطالعه پیگیری انجام داده بود، در مطالعه ای در سال (1988) دریافت کودکان پیش دبستانی که خواسته خودشان را مدت زمان بیشتری به تعویق انداخته بودند بعد از10 سال، والدینشان آن ها را نوجوانان شایسته تری ارزیابی کرده بودند.

در پیگیری سال(1990) نشان داد که مدت زمان به تاخیر انداختن خواسته ارتباط بالایی با نمره ورودی دانشکده ها دارد.

در مقاله سال(2006) میشل آزمایش مشابهی را گزارش می کند و ارتباط میان توانایی به تاخیر انداختن دریافت کوکی(کلوچه) و زمان واکنش در آزمون go/no go را می سنجد.

در سال (2011) در مطالعه تصویربرداری مغزی بر روی همان نمونه اصلی کودکان آزمایش استنفورد که دیگر در دوره میان سالی زندگی می کردند نشان داد تفاوت کلیدی در میان افرادی که خواسته شان را به تعویق انداخته بودند و یا مدت زمان کوتاهی صبر کرده بودند در حوزه دیده می شود. قشر پیش پیشانی( در افرادی که مدت زمان بیشتری صبر کرده بودند) و قسمت مخطط شکمی یعنی بخش درونی تر مغز(در افرادی که مدت زمان کمتری صبر کرده بودند) فعالتر بود.

این آزمایش جالب موضوع خود کنترلی(self-control) را مطرح می کند و نشان می دهد که در طولانی مدت کودکانی موفق ترند که بتوانند تمایلات درونی خود را بهتر کنترل کنند. ماهیت خودکنترلی را با استفاده از فناوری های جدید علوم اعصاب و روش های مختلف سنجش و توانمندسازی بهتر بشناسیم، این که بفهمیم آیا می توانیم مثل سایر مهارت ها و با تمرین هایی مناطقی از مغز که بایستی فعالتر باشند(قشر پیش پیشانی) را فعال نگه داریم می تواند کمک کننده باشد. نکته جالب تر این است که علاوه بر وجود تمرین هایی برای توانمندسازی این ویژگی، توانایی خودکنترلی قابل انتقال است که به اصطلاح(ِDomain General) می گویند و به سایر موضوعات زندگی هم انتقال می یابد. بر اساس تحقیقات بارکلی کسب توانایی کنترل خود در کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی مهمترین قدم برای کمک به این کودکان است.